ლეღვი

2024 ავტორი: Jasmine Walkman | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-16 08:33

ლეღვი ლეღვის ხის ნაყოფია, რომელიც იზრდება ტროპიკულ, სუბტროპიკულ და ზომიერ კლიმატურ პირობებში ნაკლებად ხშირად. ხის სიმაღლე 3-დან 10 მეტრს აღწევს, მისი ფოთლები დიდია, ხოლო ნაყოფს აქვს პატარა ჩანთების ფორმა, რომელთა ზომაა 3-დან 5 სმ. ლეღვის ნაყოფის ფერი იცვლება მუქი მწვანედან და მწიფე ყავისფერია.

ლეღვის ისტორია

ლეღვის არსებობის შესახებ დასტურდება ნეოლითის მიდამოებში ჩატარებული გათხრების შედეგად, რომელიც თარიღდება ძვ. ძველი ბერძნული ცივილიზაციები ძალიან აფასებდნენ ლეღვს და იცოდნენ თითქმის 29 ჯიში. ლეგენდის თანახმად, ლეღვის ხე შემოდგომის ხილია, რომელიც ბერძენმა ქალღმერთმა დემეტრემ აღმოაჩინა და ლეღვის ხე ხმელთაშუაზღვისპირეთის ბევრ ნაწილში დღემდე წმინდაა. რომაელებს სჯეროდათ, რომ ლეღვი შემოწირულ იქნა ბახუსის, ღვინის ღმერთის მიერ და მას თითქმის ყოველთვის გამოსახავდნენ ლეღვის ფოთლების გვირგვინით.

დასავლეთ აზიაში წარმოშობილი ლეღვები გავრცელდა ხმელთაშუაზღვის რეგიონში ადამიანთა მიგრაციის გზით. დროთა განმავლობაში მათი მოშენება გავრცელდა დასავლეთ და ცენტრალურ ევროპაში, ავღანეთს შორის აზიამდე, გერმანიამდე და კანარის კუნძულებამდეც კი. მეთხუთმეტე საუკუნის შუა პერიოდში ინგლისში ლეღვი ჩამოიტანეს და მას შემდეგ ჩინეთის მდიდარი კომლების ბაღებში ლეღვის ხეები გაიზარდა. ევროპული ჯიში ლეღვი იგზავნება ინდოეთში, იაპონიაში, სამხრეთ აფრიკაში და ავსტრალიაშიც კი. ახალ სამყაროში ისინი 1560 წელს გადაიყვანეს, მაგრამ შეერთებულ შტატებს პირველად 1699 წელს მიაღწიეს ლეღვი დარგეს ვირჯინიაში.

ლეღვი ალბათ ერთ – ერთი პირველი ხილი იყო, რომელიც გაშრეს და შეინახეს. ძველ საბერძნეთში ლეღვი ძვირფას და წმინდა ნაყოფად ითვლებოდა და მათი ექსპორტი აკრძალული იყო.

მითრიდატემ, პონტოს ბერძენმა მეფემ, ლეღვი გამოაცხადა ყველა დაავადების სამკურნალოდ და სავალდებულო იყო მისი ყველა მორჩილისთვის ჭამა ლეღვი ყოველდღიურად მათ პატივსაცემად, ლეღვი გადაეცათ საბერძნეთის ოლიმპიადის გამარჯვებულებს. ის, რომ ძველი ბერძნები და რომაელები პატივს სცემდნენ ლეღვს, უაღრესად დასტურდება გავრცელებული რწმენით, რომ ლეღვი სასარგებლო ნივთიერებების მარაგია და მისი გამოყენება შესაძლებელია მათთვის ცნობილი თითქმის ყველა დაავადების სამკურნალოდ. ლეღვი კლეოპატრას საყვარელი ნაყოფი იყო.

ლეღვის შემადგენლობა

ლეღვის ვიტამინების შემცველობა ძალიან მცირეა, მაგრამ მეორეს მხრივ, მათ აქვთ ძალიან მდიდარი მინერალური შემადგენლობა. ისინი შეიცავს კალიუმს, კალციუმს, ნატრიუმს, რკინას, მაგნიუმს, ფოსფორს. ამასთან, ლეღვს აქვს ვიტამინების ზომიერი დოზა - K, B1 და B6. ლეღვს აქვს ყველაზე მაღალი ბოჭკოვანი შემცველობა ხილსა და ბოსტნეულს შორის. მხოლოდ ერთი ლეღვი უზრუნველყოფს ბოჭკოს რეკომენდებული დოზის 20% დღეში.

100 გრ სუფთა ლეღვი შეიცავს 25 კალორიას და 100 გრ ლეღვის ჩირს აქვს 100 კალორია.

ლეღვის შერჩევა და შენახვა

ახალი ლეღვი ერთ – ერთი ყველაზე ადვილად ფერმენტირებული ხილია. ამ მიზეზით გირჩევთ შეიძინოთ ლეღვი შეზღუდული რაოდენობით, რომლის ჭამა ერთ ან ორ დღეში შეიძლება. ლეღვის არჩევისას ყურადღება უნდა მიაქციოთ მათ კანს - ცრემლი არ უნდა ჰქონდეს მას, კარგია იყოს რბილი და გლუვი. ლეღვის ფერი მომწვანო-მოყავისფროა. ბოლოში კვირტი უნდა იყოს მშრალი და ნექტრის მცირე წვეთები უნდა გაიზარდოს ნაყოფის გულიდან. ხილი შეხებისას უნდა იყოს ოდნავ რბილი, მაგრამ ასევე გვთავაზობს გარკვეულ წინააღმდეგობას მათი ბუნებრივი ფორმის შეცვლისას.

ლეღვის მომზადება

გარდა იმისა, რომ სასარგებლოა, ლეღვი ასევე ძალიან ტკბილი ხილია, განსაკუთრებული გემოთი ნიგოზს მოგვაგონებს. ლეღვის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული გამოყენება არის მურაბებსა და მარმელადში დაკონსერვება.გაყინული და დაშაქრული ზეთისხილი ჩვენს ქვეყანაში იშვიათია, მაგრამ თურქეთიდან ან საბერძნეთიდან შემოაქვთ. ლეღვი ძალიან გემრიელი და ნედლეულია, მაგრამ სეზონურად იყიდება - გაზაფხულზე და ზაფხულში.

ლეღვის სიროფი გამოიყენება ნამცხვრების გასახდელად. არასტანდარტული გემოვნების გულშემატკივრებს შეუძლიათ ლეღვის შერწყმა ხორცის კერძებთან ან ყველთან. ბევრის საყვარელი რეცეპტი არის ქათამი მოცარელათი და ლეღვით.

ლეღვს იყენებენ სასმელების, მაფინების და საკონდიტრო ნაწარმის, ნამცხვრების და სხვა ტკბილი ცდუნებების დასამზადებლად. ისინი ხილის სალათების და მიუსლის, ფაფისა და სხვადასხვა ჯანსაღი საჭმლის ნაწილია.

ლეღვის უპირატესობები

ლეღვი მართლაც უაღრესად ნოყიერია და შეიცავს ადამიანის ორგანიზმის ზრდისა და მშენებლობისთვის საჭირო თითქმის ყველა საკვებ ნივთიერებას. ლეღვი შეიცავს რკინას, კალიუმს, ბეტა კაროტინს (დაბერების საწინააღმდეგო თვისებებით), ასევე ბენზალდეჰიდს (კანცეროგენული საწინააღმდეგო კომპონენტი) და [ფლავონოიდებს]. ისინი ასევე შეიცავს საჭმლის მომნელებელ ფერმენტს, რომელსაც ფიცინი ეწოდება. ლეღვი, რომელიც შეიცავს ამ საკვებ ნივთიერებებს, სასარგებლოა ყაბზობის თავიდან ასაცილებლად (დიეტური ბოჭკოების დიდი შემცველობით), ანემია, ასევე კიბოს პროფილაქტიკისთვის.

ცოტა ცნობილი ფაქტია, რომ ლეღვი შეიცავს ქიმიურ ფსორალენს, რომელსაც ტრადიციულ მედიცინაში იყენებენ ათასობით წლის განმავლობაში კანის პიგმენტაციასთან ასოცირებული დაავადებების სამკურნალოდ.

ლეღვის შემადგენლობაში შემავალი საკვები ნივთიერებები განსაკუთრებით სასარგებლოა ჩვენი სტრესული ცხოვრების წესისთვის დღეს. ლეღვის მეოთხედი ჭიქა უზრუნველყოფს დიეტური ბოჭკოს ყოველდღიური დოზის თითქმის მეხუთედს, რომელიც საჭიროა კარგი მონელებისათვის. იგი ასევე აწვდის 1.2 მგ (6%) რკინას, 53 მგ (6%) კალციუმს და 244 მგ (დღიური დოზის 7%) კალიუმს, რაც ჩვენს სხეულს სჭირდება. ლეღვი არ შეიცავს ცხიმს, ნატრიუმს და ქოლესტერინს.

ისინი ასევე შაქრის ერთ-ერთი საუკეთესო ალტერნატივაა. გაწმენდილი ლეღვი შეიძლება გამოყენებულ იქნას დამატკბობად მრავალ რეცეპტში.

ზიანი ლეღვისგან

იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება მოხდეს ალერგია გემრიელ ხილზე. ჰიპერმგრძნობელობის საეჭვოობის შემთხვევაში რეკომენდებულია ალერგოლოგთან კონსულტაცია.

ლეღვი შეიცავს ოქსილატებს - ბუნებრივ ნაერთებს, რომლებიც ორგანიზმში უფრო მაღალი კონცენტრაციით მოხვედრისას კრისტალიზდება და შეიძლება ჯანმრთელობის პრობლემები გამოიწვიოს. ლეღვის ჩირს ამუშავებენ სულფიტებით და გოგირდის დიოქსიდით, რაც მათი შენარჩუნების საშუალებას აძლევს უფრო მეტხანს. თუ გოგირდის პროდუქტების მიმართ მგრძნობიარე ხართ, უფრო ფრთხილად იყავით.