ქათმის ფეხები ბავშვებში აგრესიის ბრალია

ვიდეო: ქათმის ფეხები ბავშვებში აგრესიის ბრალია

ვიდეო: ქათმის ფეხები ბავშვებში აგრესიის ბრალია
ვიდეო: პირადი ექიმი-მარი მალაზონია - აგრესია ბავშვებში 2024, ნოემბერი
ქათმის ფეხები ბავშვებში აგრესიის ბრალია
ქათმის ფეხები ბავშვებში აგრესიის ბრალია
Anonim

ძვლის ქათმის გარეშე მოხმარებამ შეიძლება უფრო აგრესიული გახადოს ბავშვები, ვიდრე ძვლის ხორცის ჭამა, ნათქვამია ბრიტანულ გაზეთში Mirror- ში გამოქვეყნებული ახალი გამოკვლევის მიხედვით.

კვლევა ჩატარდა 12 ბავშვის დახმარებით, რომლებიც 6-დან 10 წლამდე ასაკის იყვნენ. დიეტოლოგებს სურდათ გაეგოთ, როგორ მოქმედებს საკვები ქცევაზე. კვლევის შედეგებმა დაადასტურა სპეციალისტების თეორია აგრესიის შესახებ.

მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ საჭმლის დიდი ნაჭრები, მაგალითად, ქათმის ფეხი, უნდა შეიცვალოს უფრო მცირე ზომის საკვებით და რომ ბავშვებს ფეხის ან ფრთის ნაცვლად მივუტანოთ ქათმის ფილე.

ექსპერტების აზრით, მშობლები ფრთხილად უნდა იყვნენ, რას ემსახურებიან თავიანთ შვილებს. დიეტოლოგები შედეგებს ხსნიან იმით, რომ საკვების მიღება ზრდის აქტივობის, დაუმორჩილებლობისა და აგრესიის დონეს.

მკვლევარები კი გირჩევენ, რომ მშობლებმა შვილებს სადილად არ მიართვან ქათმის ფრთები ან ფეხები.

კლინიკური ფსიქოლოგის ბრაიან რასელის აზრით, დიეტოლოგების მიერ ეს აღმოჩენა სრულიად აბსურდულია. ის ირწმუნება, რომ ადამიანები საუკუნეების განმავლობაში მოიხმარდნენ ქათმის ფეხებსა და ფრთებს და ეს არ შეიძლება გახდეს ბავშვების აგრესიის მიზეზი.

აგრესიის ფესვები ღრმაა ადამიანის ფსიქიკაში. ასეთი ქცევა დამანგრეველია, იქნება ის მიმართული სხვების მიმართ თუ შინაგანი. აგრესიული ქცევის მიზეზები, როგორც წესი, რთულია და ასეთი პრობლემის განხილვისას, ისინი მთლიანობაში უნდა იქნას გათვალისწინებული.

კვება
კვება

უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანია ბავშვის გენეტიკური კოდის ყურადღება, სწავლა და რა გარემოში ცხოვრობს ბავშვი. მნიშვნელოვანია ისიც, თუ როგორ აღიზარდა იგი სასკოლო ასაკამდე.

არანაკლებ მნიშვნელოვანია სასკოლო განათლების გათვალისწინება - მასწავლებლები გარკვეულწილად უკვე აშენებულ პერსონაჟებად ატარებენ და უფრო მაღალ პარამეტრებსა და კრიტერიუმებს ადგენენ.

შესწავლილი ერთ-ერთი ფაქტორია საზოგადოება. მშვიდად ყოფნისთვის, ბავშვი, საზოგადოება, ოჯახი და სკოლა სინქრონულად უნდა მოქმედებდეს, მთლიანობაში. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შედეგები არამდგრადი იქნებოდა.

გირჩევთ: